Weer een week voorbij. Een week met hoge temperaturen en slecht slapen.
Slecht slapen is voor mij echt een ding. Een slechte nachtrust is vaak een trigger om te gaan eten.
Ik ben dan moe, prikkelbaar en mijn lijf vraagt om energie. Gelukkig kon ik het goed beredeneren en ben ik de energie niet uit eten gaan halen. Voorheen vrat ik bij moeheid alles op wat ik tegenkwam.
Ik ben deze dagen goed gaan voorbereiden en heb er voor gezorgd dat ik voldoende ben gaan eten en daardoor had ik geen honger. Deze dagen ook iets meer eiwitten gaan eten. Deze verzadigen en vullen goed.
Afgelopen week heb ik zoals ik met mijzelf had afgesproken ook meer rust in gepland. Heb dus een aantal leuke momenten voor mezelf ingepland. Momenten waar ik energie uithaal.
Zo zat ik een middag heerlijk achterin mijn tuin met een goed boek. Stiekem zat er een duiveltje op mijn schouder om mij te zeggen dat ik een luie trut was en dat ik de voorraadkast moest induiken. (Sorry voor mijn taal gebruik, maar dat is wel de taal die ik dan hoor in mijn hoofd). Maar ik heb geleerd dat ik dit stemmetje/ duivel te lijf moet gaan. Heb mijn duivel dus heel bewust van mijn schouder gegooid en dook in mijn boek.
Nu terugdenkend ben ik toch wel trots op mezelf. Gewoon me-time ingepland.
Deze week stond er ook een nascholing op de agenda. Ben daar eerlijk tegen mijn collega’s geweest hoe het met mij ging.
Het is zo makkelijk om een poker-face op te zetten en met een glimlach te zeggen dat alles oké is. Heb ik deze keer dus niet gedaan.
Ben jij eerlijk naar anderen als ze vragen hoe het met je gaat?
Wel pittig om zo open en eerlijk te zijn. Zij hebben toch verstand van eten en stellen vaak de juiste en doordringende vragen. Maakte dus veel emotie bij mij los. Toch kan ik nu vol trots zeggen dat ik het doorstaan heb en thuis niet ben gaan vreten. Ben in de auto op de terugweg contact met iemand gaan zoeken om mijn gevoel en emotie te kunnen delen. Zo heb ik erkend en uitgesproken dat ik het moeilijk had. Een luisterend oor was voor mij op dat moment echt voldoende.
Ondanks dat dit best een goede week was ben ik er natuurlijk nog niet. Mijn eetbuien komen ergens vandaan en dat moet ik aanpakken. Eerlijk zijn naar mezelf en soms ook open en eerlijk zijn naar een ander. Heel moeilijk en dat gaat niet van de een op de andere dag. Maar bewustwording en acceptatie is toch een start. Ik ga dus vol goede moed door en zal mijn eetstoornis overwinnen!
Doe je aankomende week met mij mee om niet bij moeilijke situaties te gaan eten?
Samen sta je tenslotte veel sterker in deze strijd!
Als honger niet het probleem is, is eten niet de oplossing!
Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van mijn verhaal? Ik hoor ze graag.
Neem contact met mij op!
Info@voeltgoed.nl of bel 06-10211022
Groetjes Claudia
